One się nie starzeją

Są kobiety, które jak stare wino wraz z wiekiem nabierają mocy. Są kobiety, które pomimo wieku prezentują się rewelacyjnie i równie rewelacyjnie zachowują się na scenie. Z okazji nadchodzącego dnia babci, wybraliśmy wśród piosenkarek te, które naszym zdaniem zasługują na miano rockbabci

Tina Turner

Ma już 70 lat. A rok temu wydała płytę, z którą ruszyła w trasę koncertową Tina: Live in concert tour.

Najbardziej dynamiczna wokalistka w historii muzyki, jak często opisuje się Tinę Turner, urodziła się jako Anna Mae Bullock, w pobliżu Brownsville, w stanie Tennessee, w USA, 26 listopada 1939 roku. Śpiewać zaczęła jako nastolatka. Na poważnie jej kariera rozpoczęła się pod koniec lat 50., gdy stała się wokalistką występującą z zespołem Ike’a Turnera Kings Of Rhythm, jej późniejszego męża. Miała wtedy 18 lat. Dwa lata później Tina była główną gwiazdą w czasie koncertów grupy Ike’a. Uwagę zwracał jej charakterystyczny, mocny, lekko zachrypnięty głos oraz niesamowita żywiołowość na scenie. Przez 50 lat jej scenicznych wystepów nic się nie zmieniło.

Ike i Tina zaczęli odnosić sukcesy na listach przebojów w latach 60. (m.in. „A Fool In Love”). Grupa koncertowała intensywnie u boku największych artystów tej dekady, zyskując sobie pokaźne grono fanów. Jednak już wtedy zaczęły się pojawiać pierwsze nieporozumienia pomiędzy Ikiem i Tiną. Gitarzysta nie stronił od używek i dopuszczał się także przemocy fizycznej. Doprowadziło to do tego, iż piosenkarka odeszła od męża w 1974 roku. A w 1978 roku wzięła z nim rozwód, który wywołał medialną burzę.

Przez następne osiem lat pozostała w cieniu nagrywając niezauważane płyty i śpiewając w klubach oraz kasynach typowy soulowy repertuar.

Jej powrót na listy przebojów nastąpił w 1884. Tina Turner porzuciła nie tylko swój muzyczny styl, lecz także skromny wizerunek sceniczny na rzecz wizerunku megagwiazdy i symbolu seksu. Lata pomiędzy 1984 a 1992 były dla niej pasmem wielkich sukcesów. W szczególności koncerty przyciągały miłośników jej muzyki. W tym okresie nagrała szereg wielkich przebojów, które do dziś królują na listach hitów.

Debbie Harry

Deborah Ann Harry zasłynęła przede wszystkim jako wokalistka zespołu „Blondie”, który na przełomie lat 70-tych i 80-tych odnosił ogromne sukcesy. Niewielu wie, że urodzona w 1945 roku w Miami na Florydzie Debbie rozpoczynała swoją karierę jako „króliczek” Playboya. Dopiero potem dała się poznać jako wokalistka obdarzona charakterystycznym głosem i nieprzeciętną energią sceniczną czy wręcz charyzmą. Wspólnie z kolegami z zespołu „Blondie” wypracowała nowatorską na ówczesne czasy kombinację rocka, punka i disco, zahaczając nawet o reggae dlatego jest uważana za jedną z prekursorek stylu new wave. Niezbywalnym elementem wizerunku zespołu był atrakcyjny wygląd i sex appeal Harry.

Oprócz działalności w Blondie, Debbie Harry nagrała kilka płyt solowych, a także wystąpiła w szeregu filmów. Przed założeniem zespołu, była członkinią grup The Wind in the Willows i The Stilettos.

Harry jest uważana za jedną z pierwszych modelowych postaci „silnych kobiet” w muzyce rockowej, której wizerunek był wcześniej zdominowany przez solistów-mężczyzn. Niektórzy twierdzą, że była inspiracją m.in. Madonny czy Pink.

Cher

Nie wielu wie, że urodzona w1946 roku Cherilyn Sarkisian jest pół Ormianka a pół Indianką. Dzieciństwo miała niezbyt radosne poznała swojego ojca, gdy miała 11 lat – wcześniej odsiadywał wyrok za handel narkotykami. Kiedy Cherilyn miała 16 lat, opuściła dom i od tej chwili musiała sobie radzić sama. Na cel swojej wyprawy wybrała Hollywood. Świat usłyszał o niej w 1965, kiedy to wraz ze swoim mężem Sonnym Bono wylansowali hit „I Got You Babe”. Utwór ten wyrażał bunt dzieci-kwiatów, mówił o miłości wbrew otoczeniu. Hit ten podbił Amerykę lat 60-tych. Duet wylansował jeszcze kilka wielkich przebojów. W tym samym czasie Cher zajmowała się skromną wówczas karierą solową. W latach 70, Cher odnosiła sukcesy w amerykańskiej telewizji w programach: „Sonny & Cher Comedy Hour”, „Cher Show” oraz „Sonny & Cher Show”.

Cher jest ponadto wiele grała w filmach. Jako aktorka została doceniona, była laureatką wielu prestiżowych nagród w dziedzinie filmu (Oscar, Złoty Glob, Złotą Palmę) oraz muzyki (Grammy).

W 1998 wydała album „Belive”. Tytułowy singel przez wiele tygodni nie schodził z pierwszych miejsc list przebojów, także w Polsce. Dwa lata później wydała album „Living Proof”, jednak nie odniósł tak dużego sukcesu jak poprzedni.. Dopiero trasa koncertowa promująca album i będąca jednocześnie pożegnalnym tournée artystki przyniosła jej ponowny rozgłos.

30 kwietnia w Hollywood Bowl Cher wykonała (jak sama twierdzi) ostatni występ. Zamierza poświęcić się aktorstwu i reżyserowaniu, nie rezygnuje również zupełnie z kariery muzycznej – przygotowuje nowy album, który będzie zawierał covery z lat 60.

Kariera Cher trwa już ponad 40 lat. Artystka stałą się jedną z największych ikon POP-u na współczesnym rynku muzyki.

Maryla Rodowicz

Nikt chyba nie zapomni takich hitów, jak „Małgośka” czy „Niech żyje bal” wylansiowanych przez Marylę Rodowicz. Należy ona do grona polskich piosenkarek, które na trwale zapisały się w historii polskiej muzyki rozrywkowej.

Zaskakujący jest fakt, że nasza „Marylka” jest absolwentką warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego. W młodości czynnie uprawiała lekkoatletykę m. in. w Kujawiaku Włocławek.W czasie studiów na AWF w Warszawie, od sierpnia 1965 roku Rodowicz występowała w składzie big-beatowego zespołu Szejtany, działającym w studenckim klubie „Relax”. W 1966 roku związała się ze studenckim kabaretem „Gag”, który działał pod przewodnictwem kompozytora Jerzego Andrzeja Marka i poety Adama Kreczmara.

Pierwszy poważniejszy sukces muzyczny to występ w 1967 roku na Przeglądzie Piosenki Studenckiej w Lublinie i Giełdzie Piosenki w Częstochowie z piosenką „Jak cię miły zatrzymać”.

W latach 70. Maryla Rodowicz stała się ważną i popularną wykonawczynią polskiej muzyki pop. Nagrywała kolejne płyty, koncertowała w kraju i za granicą, wylansował wiele przebojów, które długo utrzymywały się na listach przebojów oraz brała udział w festiwalach piosenki.

W zorganizowanym ostatnio przez Polskie Radio plebiscycie na superprzebój wszech czasów, cztery pierwsze lokaty, zajęły jej utwory. W dorobku ma ok. 500 piosenek, 20 płyt polskich, po jednej niemieckiej, angielskiej, rosyjskiej i czeskiej, większość z tych albumów osiągnęło status Złotej i Platynowej Płyty.

Gra około stu koncertów rocznie. Koncertowała na całym świecie – w Europie, Ameryce, Azji i Australii. W sumie kilka tysięcy koncertów. Zagrała w wielu filmach i widowiskach muzycznych. Występowała na międzynarodowych festiwalach. Pisali dla niej najlepsi: Agnieszka Osiecka, Kasia Geartner, Seweryn Krajewski, Robert Janson, Jacek Mikuła, Jan Wołek, Romuald Lipko, Andrzej Sikorowski, Andrzej Zieliński.

Piosenkarka w swoim dorobku ma ponad 600 piosenek, ponad 20 płyt polskich, a także po jednej angielskiej, czeskiej, niemieckiej, rosyjskiej.

Kora

Pierwsza dama polskiego rocka, autorka oryginalnych tekstów piosenek i wierszy. Zadebiutowała w 1976 roku z zespołem Maanam. Już na samym początku swojej kariery uznana została za niebywałe zjawisko wokalno-estradowe. Koncert w 1980 roku w Opolu był dla Maanamu i Kory czasem przełomowym. Na nowej fali polskiego rocka Wokalistka i Zespół z dnia na dzień stali się wielkimi gwiazdami – głosem pokolenia, Kora swoimi tekstami zerwała z dotychczasowym PRL-owskim nihilizmem tekściarskim. Słowa jej piosenek powoli weszły poprzez język młodych do kanonu językowego.

Każda płyta Kory i Maanamu to wielkie przeboje z doskonałymi tekstami i świetną muzyką. Do największych hitów należą m.in.: Boskie Buenos, Karuzela marzeń, Kocham cię kochanie moje, Luciolla.

W 1984 (sic!) roku, u szczytu popularności, komunistyczne władze obłożyły zespół półtorarocznym zakazem obecności w mediach z powodu odmowy występu na zjeździe partii socjalistycznych w warszawskim Pałacu Kultury. W 1986 roku, przemęczona intensywna praca Maanamu (około 200 koncertów rocznie (!) w Polsce i na Zachodzie, kilka milionów sprzedanych płyt, pierwszy polski kontrakt ze światowa wytwórnią – RCA , Teldeg i Fuego, trzy płyty na europejskich rynkach) Kora rozwiązuje zespół.

Na przełomie lat ’80 i ’90 Kora nagrała dwie płyty solowe:”Bell pupa” Kora i Pudelsi oraz „Ja Pana w podróż zabiorę” do tekstów Kabaretu Starszych Panów. Obie uważane są za jedna z najciekawszych, awangardowych pozycji tych dwóch dekad.Lata ’90 i ’00 to ponownie wielkie sukcesy zespołu Maanam, szereg platynowych i złotych płyt, kilkaset koncertów dla ponad trzy milionowej publiczności. Triumfalny powrót Maanamu w wielkim stylu zapoczątkował album „Derwisz i Anioł” a kontynuowała „Róża”i następne płyty.

W 2003 roku Kora wydała swoją kolejną solowa płytę, zatytułowaną „Kora Ola Ola!”. Wraz z polsko-latynoskim 14-osobowym zespołem przez dwa lata dała przeszło 100 koncertów, grając jednocześnie z Maanamem, a album solowy okazał się ogromnym sukcesem artystycznym i komercyjnym.

Od stycznia 2009 roku Kora i dotychczasowy skład Maanamu postanawiają występować pod nazwą: KORA.

KORA wykonuje na koncertach utwory z repertuaru Maanamu oraz nowe utwory, przygotowywane na kolejną płytę. Po raz pierwszy część utworów z repertuaru Maanamu można usłyszeć w akustycznych aranżacjach, które nic nie straciły ze swojej energii i dynamiki znanej z Maanamu – przez wielu uważanego za najlepszy polski zespół koncertowy, o niepowtarzalnym, fenomenalnym brzmieniu.

Kora próbowała też swoich sił jako pisarka. W 1989 roku pojawił się jej tomik poezji „Krakowski Spleen”. Napisała także biografię „Podwójna linia życia”, która ukazała się w 1992 roku.